In Gaza sterven mensen aan honger. Kinderen liggen uitgemergeld op ziekenhuisbedden. Moeders geven hun kinderen bladeren om te eten. Artsen gebruiken zoutwater als alternatief voor ontbrekende medicijnen. En de internationale gemeenschap? Die kijkt stilzwijgend toe.
Sinds het begin van het conflict in oktober 2023 heeft Israël vrijwel alle toevoer van voedsel, water, brandstof en medische goederen naar de Gazastrook geblokkeerd. Hoewel sommige hulpgoederen worden toegelaten, zijn deze slechts een fractie van wat nodig is voor de overleving van meer dan twee miljoen mensen, waaronder ruim een miljoen kinderen.
Een bewust beleid van uithongering
Deze crisis is geen toevallige consequentie van oorlog, maar een bewust ingezette strategie. Israëlische functionarissen hebben openlijk gesproken over het “onder druk zetten” van Gaza, het “veranderen van de realiteit” en het “elimineren van Hamas, zelfs als dat betekent dat burgers lijden.” De VN en meerdere mensenrechtenorganisaties hebben gewaarschuwd dat deze tactiek van collectieve bestraffing mogelijk neerkomt op een oorlogsmisdaad.
In februari waarschuwde het Wereldvoedselprogramma dat hongersnood “onvermijdelijk” is als het beleid wordt voortgezet. Inmiddels zijn in het noorden van Gaza verschillende kinderen gestorven aan ondervoeding. Moeders geven hun baby’s ongekookte rijst, gras of helemaal niets. Kinderen krimpen van de pijn van de honger.
Waarom grijpt niemand in?
De morele verontwaardiging die we elders in de wereld zien bij rampen of conflicten, blijft in het geval van Gaza grotendeels uit. Westerse leiders roepen op tot “voorzichtigheid” en “proportioneel geweld”, maar vermijden elke veroordeling van het Israëlische beleid. In plaats daarvan blijven ze wapens en politieke steun leveren.
Het internationaal recht verbiedt het opzettelijk uithongeren van burgers als oorlogsmethode. Toch blijft er sprake van passiviteit vanuit de internationale gemeenschap. Zelfs wanneer de VN en hulporganisaties waarschuwen voor genocide en hongersnood, gebeurt er vrijwel niets om het tij te keren.
Dit is geen complex conflict – dit is een humanitaire ramp
Wat zich in Gaza afspeelt, is geen vage strijd tussen gelijkwaardige partijen. Het is de systematische vernietiging van een bevolkingsgroep die nergens heen kan. Meer dan een miljoen mensen zijn ontheemd. Ziekenhuizen liggen in puin. Kinderen groeien op in een wereld van puin, angst en honger.
Als dit geen moment is waarop de wereld “nooit meer” in daden omzet, wanneer dan wel?
Bron:
Middle East Eye